توضیحات

انار میوه ای خوش رنگ و رو و پرخاصیت است. این میوه انواع مختلفی دارد. رنگ پوست در گونه های مختلف انار متفاوت است. برخی از آنها سرخ برخی صورتی و برخی زرد هستند. دانه ها نیز ممکن است به رنگ سفید و صورتی و سیاه باشند. طعم آنها متناسب با نوع واریته، شیرین یا ترش و یا ملس است. درخت انار درختی با ریشه های محکم است. قدی کوتاه دارد و حداکثر قد آن به شش یا هفت متر می رسد. به همین دلیل، گاه آن را به عنوان یک درخت زینتی در گلدان نیز می کارند. نهال انار را چه در باغ های وسیع و به تعداد زیاد بکارید، چه در باغچه یا گلدان خانه خود، لازم است ابتدا اطلاعاتی در باب انواع مختلف انار، نحوه کاشت و داشت و برداشت و همچنین نیازهای زیست محیطی آن به دست آورید.

ویژگی ها و نیازها

درخت انار، درختی با شاخه های چهار وجهی است. خارهای تیزی دارد. برگ های آن کشیده و ریز هستند. گل های سرخ و زیبایی می دهد و در نهایت، میوه های گرد و سرخ انار را تولید می کند.

آب و هوا: مناطق معتدل و نیمه گرمسیری، بهترین آب و هوا را جهت پرورش این درخت دارند. چرا که در برابر سرمای شدید و یخبندان طولانی آسیب پذیر است. در ضمن گرما و آفتاب شدید هم می تواند میوه های آن را دچار آفتاب سوختگی کند. به طور کلی دامنه دمایی ۵- تا ۴۱ درجه سانتی گراد را می تواند تحمل کند. اما دمای هوای ایده آل برای آن بالای ۱۵ و زیر ۴۰ درجه سانتی گراد می باشد. چنانچه این درخت را در منطقه ای با دماهای بالا کشت می کنید بهتر است فاصله میان درختان را کمتر کنید تا سایه آنها مانع از آفتاب سوختگی میوه ها شود.

خاک: نهال انار را می توانید در انواع خاک ها کشت کنید. اما اگر می خواهید درختی شاداب و پر بار داشته باشید بهتر است آن را در خاک های عمیق، سبک و با زهکشی مناسب بکارید. خاک های رسی شنی با PH حدود ۷/۵ تا ۷ خاکی ایده آل جهت کاشت این درخت می باشد. استفاده از کود حیوانی جهت غنی کردن خاک از ماد مغذی مورد نیاز درخت بسیار مؤثر است.

نور: نور کافی و مستقیم آفتاب یکی از نیازهای اساسی جهت رشد نهال انار است. به طور متوسط در طول روز نیاز به شش تا هشت ساعت تابش نور خورشید دارد.

آبیاری: درخت انار جزو درختان مقاوم در برابر خشکسالی است. به گونه ای که تجربه نشان داده است چنانچه باغ انار را پس از سال ها بی آبی، آبیاری نمایید درختان شروع به پاجوش زدن می کنند. در این صورت می توانید با پرورش این پاجوش ها، باغ انار خود را احیا کنید. میزان آب مورد نیاز این درخت، بسته به شرایط آب و هوایی، نوع خاک و گونه اناری که کشت کرده اید متفاوت است. دوره های آبیاری آن در مناطق مختلف از ۸ تا ۱۶ روز متغیر است. به یاد داشته باشید که آبیاری نامنظم می تواند موجب ترک برداشتن میوه ها شود.

هرس کردن: یکی از نیازهای اساسی درخت انار، تربیت و هرس کردن آن است. این درخت همواره پاجوش هایی در اطراف ریشه تولید می کند که از مواد مغذی خاک تغذیه می کنند. این پاجوش ها را باید به صورت مداوم هرس کنید. علاوه بر آن، هرس کردن شاخه های خشک و نرک ها نیز جهت افزایش کمی و کیفی باردهی درخت ضروری است.

تکثیر و ازدیاد انار

اصولا باغبانانی که قصد احداث باغات وسیع انار را دارند به سراغ کاشت نهال انار در زمین های خود می روند. این نهال ها ابتدا در خزانه تولید و پرورش داده می شوند. روش های مختلفی جهت تولید نهال انار وجود دارد. کاشت بذر، قلمه زدن، خوابانیدن و پاجوش از جمله روش هایی هستند که مورد استفاده قرار می گیرند.

1. کاشت بذر: پرورش نهال انار از طریق بذر نیازمند صرف زمان زیادی است. به همین دلیل اغلب از این روش استفاده نمی شود. در این روش، بذرها را در اسفند ماه در خزانه می پاشند و شرایط ایده آل از قبیل آبیاری و نور و.. را فراهم می کنند. زمانی که نهال ها سه ساله شدند آماده انتقال به زمین اصلی هستند. توجه داشته باشید که نهال هایی که با این روش کشت شده اند نیاز به پیوند زدن و اصلاح دارند. چون در غیر این صورت پس از چند سال خصوصیات آنها تغییر یافته و به سمت ویژگی های انار وحشی سوق می یابد. اگر این اتفاق بیفتد میوه هایی ریز تولید می کنند.
2. قلمه زدن: در حال حاضر بهترین و آسان ترین روش پرورش نهال انار، قلمه زنی است. چرا که در این روش می توانید بهترین و با کیفیت ترین گونه ها را برای کاشت انتخاب کنید. احتمال موفقیت در کاشت بیشتر است و همچنین دوره رشد نیز کوتاه تر از کاشت بذر است. قلمه را از شاخه های دو تا سه ساله، روشن و معمولا روبه جنوب که نور کافی دریافت می کنند، انتخاب می کنند. قلمه را می توان به طور مستقیم و در زمین اصلی نیز کاشت اما بهترین کار این است که آن را در خزانه کاشته و با فراهم کردن شرایط ایده آل، نهال هایی مقاوم و پربازده تولید کنید. سپس این نهال ها را به زمین اصلی منتقل کنید.
3. پاجوش: یکی از ویژگی های درخت انار، تولید پاجوش است. می توان از این پاجوش ها جهت تکثیر انار استفاده کرد. اما از آنجا که این روش دیربازده است و در نهایت، درخت میوه های ریزی تولید می کند، نا مرسوم است. اما اگر قصد احیا باغ انار را داشته باشید می توانید پاجوش ها را پرورش داده و کم کم جایگزین درخت اصلی کنید.

کاشت انار در گلدان

نهال انار به واسطه گل ها و میوه های زیبایی که تولید می کند بسیار زیبا است. از گونه های مختلف آن می توانید به عنوان درختچه های تزیینی در گلدان استفاده کنید. برای این کار می توانید از درختان پاکوتاه استفاده کنید. میوه هایی که این درختان تولید می کنند پر از دانه های ریز هستند که طعم آنها ترش است. اما از نظر زیبایی ظاهری فوق العاده چشم نواز و زیبا هستند و گل های ظریف و سرخ رنگ آن دل هر بیننده ای را می ربایند.