توضیحات

انجیر، میوه ای بهشتی و پر از خواص گوناگون است. این میوه در کشور ما از طرفداران فراوانی برخوردار است و گونه های متنوع آن در مناطق مختلف پرورش داده می شود. برخی گونه ها نیز به صورت وحشی در جنگل ها می رویند. اگر در صدد احداث یک باغ انجیر هستید یا دوست دارید یک نهال انجیر در باغچه خود بکارید یا حتی آن را در گلدان کاشته و در داخل خانه نگهداری کنید با ما همراه باشید تا تمام نیازهای درخت انجیر را برای شما بازگو کنیم.

معرفی کلی درخت انجیر

درخت انجیر درختی استثنایی است. شاخه هایی منشعب دارد. در قسمت های مختلف آن، شیرابه ای کرم رنگ با طعم تند و سوزاننده وجود دارد. برگ های آن پنجه ای شکل بوده و دارای سه یا پنج انشعاب عمیق می باشند. میوه هایی بسیار خوش طعم و شیرین تولید می کند. گل های نر و ماده این درخت از هم جدا هستند و به این ترتیب برای تولید میوه باید گرده افشانی صورت گیرد. موضوع بسیار جالب در باب درختان انجیر هم زیستی گونه های مختلف این درخت با گونه های مختلفی از زنبوری به نام بلاستوفاگا است. این حشره ریز با تخمک گذاری در داخل گل های ماده و انتقال گرده ها از گل های نر به درون گل های ماده عمل گرده افشانی این درخت را انجام می دهد و باعث می شود گل ماده تبدیل به میوه شود.

گفتنی است، امروزه، در برخی از درختان انجیر پرورش یافته که با پیوندهای پی در پی اصلاح نژاد شده اند، گل های نر مشاهده نمی شود. در چنین درختانی، عمل گرده افشانی از طرق مختلف انجام می شود. یکی از این روش ها، جمع آوری شاخه های انجیرهای وحشی و تکاندن آنها بر روی شاخه های درخت مزبور در زمان مشخصی از سال می باشد. البته گاهی هم شاخه های درختان انجیر وحشی را در مزرعه می کارند تا مطمئن شوند عمل لقاح و گرده افشانی در تمام درختان صورت می گیرد.

نیازهای اکولوژیکی درخت انجیر

زمانی که می خواهید گیاهی را پرورش دهید باید با تمام نیازهای زیستی محیطی آن آشنا شوید. فراهم کردن شرایط ایده آل موجب می شود درختان رشد بهتری داشته باشند. همچنین تأثیر بسزایی در افزایش کمیت و کیفیت میوه های آن خواهد داشت.

شرایط آب و هوایی:

انجیر از جمله درختانی است که نیاز به تابستان های گرم و زمستان های ملایم دارد. دمای هوای ایده آل برای رشد این گیاه ۲۵ تا ۳۵ درجه سانتی گراد است. از این رو، بیشتر در مناطق نیمه گرمسیری کاشته می شود. اما این بدان معنا نیست که در سایر مناطق کشور امکان کاشت این درخت وجود ندارد. بلکه نیاز به مراقبت بیشتری دارد. و باید دقت کنید که دمای بالای ۴۲ درجه سانتی گراد موجب کاهش ثمردهی و همچنین کیفیت میوه ها می شود. همچنین یخبندان طولانی و دمای ۱۲ درجه زیر صفر موجب توقف رشد درخت و در طولانی مدت موجب از بین رفتن آن می گردد. گفتنی است درختان جوان، در برابر سرما حساسیت بیشتری از خود نشان می دهند. بنابراین نهال انجیر در سال های اول کاشت، نیاز به مراقبت بیشتری دارد.

خاک مناسب:

نهال انجیر را در هر خاکی می توانید بکارید. چرا که به نوع خاک زیاد حساس نیست. اما توجه داشته باشید خاکی که انتخاب کرده اید حاصلخیز بوده و غنی از مواد مغذی و مواد معدنی مورد نیاز انجیر باشد. بهترین خاک، خاک شنی رسی است. خاکی که دارای PH بین ۶ تا ۸ باشد را دوست دارد اما در خاک های کمی قلیایی رشد بهتری دارد.

آبیاری

درخت انجیر هر چند که در برابر کم آبی مقاوم است اما توجه داشته باشید که خشکی بیش از حد موجب عدم رشد گیاه و بی کیفیت شدن میوه های آن خواهد شد. میزان آبیاری در مناطق و در دماهای آب و هوایی مختلف متفاوت است. اما به طور کلی باید بگوییم، سعی کنید خاک همیشه مقداری رطوبت در خود داشته باشد اما هرگز نباید غرقابی باشد. در مورد نوع آبیاری نیز، بهتر است به صورت عمیق و با فاصله انجام شود و نه سطحی و زود به زود.

نور

از دیگر نیازهای اکولوژیکی درخت انجیر، نور خورشید است. نور خورشید تأثیر فراوانی در رشد بهینه درخت و همچنین ثمردهی آن دارد. سعی کنید نهال انجیر را در مکانی بکارید که به حد کافی نور به آن بتابد.

هرس کردن

درخت انجیر نیز مانند خیلی از درختان دیگر برای اینکه تقویت شده و باردهی بهتری داشته باشد نیاز به هرس کردن دارد. این کار برای حذف شاخه های خشک و مسن تر و همچنین فرم دهی درخت انجام می شود.

کاشت نهال انجیر

نهال انجیر را از گلخانه تهیه کنید. اگر می خواهید آن را در حیاط منزل بکارید، مکانی مناسب انتخاب کنید تا از نور کافی برخوردار باشد. اگر آن را در گلدان می کارید از گلدانی بزرگ استفاده کنید. در باغچه یا زمین، ابتدا چاله ای به عمق و طول و عرض حدود نیم متر آماده کنید. نهال را داخل گودال بکارید و بلافاصله آن را آبیاری کنید. اگر نهال ها را در مزرعه می کارید گودال ها را با فواصل ۶ تا ۱۲ متر از همدیگر بکنید. این فاصله بستگی به نوع درخت انجیر شما و اندازه نهایی آن دارد.

روش های تکثیر درخت انجیر

انجیر می تواند از طرق مختلف مانند قلمه زدن، خوابانیدن، تولید پاجوش و همچنین کاشت بذر تکثیر یابد. معمولا کاشت بذر برای این کار انتخاب نمی شود مگر آنکه، جهت انجام کارهای تحقیقاتی انجام شود. چرا که اولا زمان پرورش نهال انجیر بسیار طولانی می شود و از سوی دیگر امکان حفظ نژاد و صفات خوب در این شیوه وجود ندارد. استفاده از روش قلمه زدن، بهترین و مرسوم ترین روش ازدیاد این گیاه می باشد. برای کاشت قلمه انجیر مراحل زیر را انجام دهید:

1. ابتدا قلمه های مناسب تهیه نمایید. این کار را در پاییز یا زمستان انجام دهید. برای این کار، یک گیاه مادر سالم و قوی انتخاب کنید. قلمه باید از سر شاخه های دو تا سه ساله انتخاب شود. بلندی آنها بین ۲۵ تا ۷۵ سانتی متر و ضخامتشان حدود یک سانتی متر باشد.
2. قلمه ها را تا بهار، در خزانه و دمای مناسب (صفر تا هفت درجه سلسیوس) نگهداری کنید. آنها کم کم شروع به ریشه دادن و رشد کرد می کنند.
3. آنها را در فصل بهار به خاک منتقل کرده و در جای مناسب بکارید. توجه داشته باشید که فقط آخرین جوانه در بیرون خاک باقی بماند.
4. پس از گذشت یک سال، نهال انجیر شما به خوبی رشد کرده و آماده انتقال به زمین اصلی خواهد شد.