توضیحات

آگاو گیاهی دائمی و از خانواده نرگس است. دارای برگ های گروهی و ریشه دار است که همگی از خاک روئیده اند. عمدتا بدون ساقه است. اغلب آن را بدون گل دیده اید و به همین دلیل ممکن است فکر کنید این گیاه هیچ وقت گل نمی دهد. در حالی که پس از گذشت ۶ تا ۸ سال از عمرشان، گل هایی به رنگ زرد مایل به سبز تولید می کنند که زیبایی بی نظیری دارند. برخی از گونه ها در ۳۰ یا ۴۰ سالگی گل می دهند. نام این گیاه یعنی «آگاو» ریشه یونانی دارد و به معنای «تحسین آمیز» است. احتمالا علت این نام گذاری، زیبایی چشم نواز و تحسین برانگیز این گیاه علی الخصوص در زمان به گل نشستن آن است. آگاو، ده ها گونه مختلف دارد. یکی از این گونه ها، آگاو ابلق نام دارد. نهال آگاو ابلق برگ هایی سبز رنگ با حاشیه زرد و گاه رگه های سفید یا طلایی دارد.

آگاو چه کاربردهایی دارد؟

آگاو، گیاهی همیشه سبز است. از این رو می توانید نهال آگاو ابلق را به عنوان گیاهی تزیینی در فضاهای سبز، باغچه، حیاط ویلا یا حتی در گلدان کاشته و در آپارتمان نگهداری کنید. و از زیبایی چشم نواز آن لذت ببرید. اما این گیاه فقط به عنوان گیاه زینتی به کار نمی رود بلکه کاربردهای فراوان دیگری نیز دارد. از جمله اینکه مصرف خوراکی دارد. ساقه ای بلند از قلب این گیاه می روید و گل را پدید می آورد. این ساقه بسیار لذیذ و مقوی است. اگر پوست ساقه را جدا کنید شیره ای سرشار از ساکارین، بسیار شیرین و خوشمزه از آن به دست می آید. علاوه بر آن، بذر گل نیز مصارف خوراکی دارد. آن را در داخل سوپ یا بر روی نان می ریزند. برخی نیز بو داده و تناول می کنند.

از دیگر کاربردهای آگاو، استفاده از خواص دارویی آن جهت از بین بردن برخی از امراض می باشد. از جمله اینکه، شیره آن خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد و از آن به عنوان یک داروی مدر و ملین استفاده می شود. همچنین برای برطرف کردن ریزش مو، آن را به پوست سر می مالند. برگ های آن جهت رفع سوء هاضمه، اسهال های خونی و یرقان نافع هستند. در ضمن از ریشه ها و برگ های آن صمغی به دست می آید که جهت رفع دندان درد مورد استفاده قرار می گیرد.

نیازهای زیستی

اگر قصد پرورش نهال آگاو ابلق را دارید توصیه می شود ابتدا با نیازهای آن آشنا شوید. نیازهای اساسی همه گیاهان برای رشد و نمو عبارتند از نور خورشید و آب و خاک و دمای مناسب. اما مقدار و شرایط هر کدام از این عوامل نیز بسیار مهم است. نیازهای آگاو ابلق به شرح زیر می باشند.

دما: نهال آگاو ابلق، آب و هوای گرم را دوست دارد. گرمای زیاد را تحمل می کند اما در برابر یخبندان طولانی به شدت آسیب پذیر است. حداقل دمایی که در زمستان می تواند تحمل کند ۴ درجه سانتی گراد است. به همین دلیل در ایران معمولا در مناطق گرمسیری جنوبی و مناطق معتدل شمالی کاشت می شود. گاه در مناطق معتدل نیز لازم است، گیاه در زمستان به داخل منتقل شده یا اینکه روی آن را بپوشانند.

آب: گیاه آگاو به آبیاری زیادی نیاز ندارد. در برابر کم آبی بسیار مقاوم است. هرچه سن آن بیشتر باشد مقاومتش نیز افزایش می یابد. آبیاری بیش از حد موجب از بین رفتن گیاه می شود. زمانی نیاز به آبیاری دارد که خاکش کاملا خشک شده باشد.

خاک: نهال آگاو ابلق در اکثر خاک ها رشد می کند. برخلاف اکثر گیاهان نیاز به خاک خیلی غنی ندارد. حتی در فقیرترین خاک ها نیز می تواند رشد کند. اما چنانچه مواد مغذی لازم فراهم شود ممکن است موجب گلدهی زودتر گیاه شود. اما این موضوع را هم فراموش نکنید که کود بیش از حد می تواند به ریشه آسیب بزند. خاک این گیاه باید از زهکش بالایی برخوردار بوده و بتواند آب اضافی را از ریشه دور کند. اگر نهال آگاو ابلق را در گلدان می کارید توجه داشته باشید که عمق خاک، حداقل به ۳۰ سانتی متر برسد.

نور: نهال آگاو ابلق در طول روز حداقل به ۵ تا ۶ ساعت نور مستقیم خورشید نیاز دارد. چنانچه دائم در سایه بماند رشد نکرده و به تدریج از بین می رود. اگر این گل را در خانه نگهداری می کنید، پشت پنجره ای قرار دهید که بتواند نور دریافت کند.

کاشت و تکثیر نهال آگاو ابلق

کاشت و تکثیر نهال آگاو ابلق از دو طریق صورت می گیرد. روش اول، کاشت بذر این گیاه است. اما از آنجا که دوره رشد و گلدهی آگاو بسیار طولانی است، تهیه بذر دشوار است. جهت کاشت بذر از خاک گلدان یا ترکیب پیت و پرلایت استفاده کنید. بذرها را در عمق چند میلی متری و با فاصله حدودا ۳ تا ۴ سانتی متر از هم  بکارید و بلافاصله پس از کاشت، با استفاده از اسپری آبیاری کنید. روی بستر کشت را با استفاده از یک پلاستیک بپوشانید و در محیطی گرم و روشن قرار دهید. زمان جوانه زنی بسته به شرایط محیطی و نوع بذری که کاشته اید متفاوت است. احتمالا سه تا چهار هفته پس از کاشت بذرها، آنها جوانه خواهند زد. صبر کنید تا گیاهچه های شما شامل چهار برگ حقیقی شوند. در این هنگام می توانید آنها را به محیط بیرون انتقال دهید.

روش دوم کاشت آگاو ابلق، استفاده از پاجوش هایی است که در اطراف گیاه مادر جوانه می زنند. برای این کار، پاجوش هایی را که به اندازه مناسب رشد کرده اند انتخاب کنید. ترکیبی از شن نسبتا درشت و خاک برگ، خاک مناسبی جهت کاشت پاجوش ها می باشد. البته از هر خاک دیگری که زهکش بالایی دارد نیز می توانید استفاده کنید. خاک را داخل گلدان ریخته و پاجوش را به طوری که فقط ریشه ها درون خاک قرار گیرند بکارید. با استفاده از اسپری آن را آبیاری کنید و یک یا دو روز در محیطی گرم و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید. تا زمانی که خاک گلدان خشک نشده است نیاز به آبیاری مجدد نیست.

آفات و بیماری ها

آگاو بسیار مقاوم است و آفت و بیماری خاصی آن را تهدید نمی کند. اما گاه ممکن است لارو برخی از حشرات و یا حلزون ها از بافت داخلی یا برگ های این گیاه تغذیه کرده و حفره هایی را ایجاد کنند. این امر می تواند موجب از بین رفتن تدریجی گیاه شود. از مشکلات مهم دیگری که نهال آگاو ابلق را تهدید می کند، پوسیدگی ریشه است. این مشکل در اثر آبیاری بیش از حد و عدم زهکشی مناسب خاک بروز می کند.